Meira nýtt en gamalt

Á spilakvöldi Nexus á miðvikudaginn byrjuðum við á því að spila Genotype. Ég hafði aldrei spilað það áður en hafði heyrt góða hluti. Gagnrýnendur hjá Dice Tower höfðu m.a. talað spilið mjög upp.

Spilið er 1-5 manna verkamannaspil í grunninn. Leikmenn eru að rækta baunaplöntur og gera það m.a. með því að fikta í genamengjum á spilaborðinu. Eftir að leikmenn hafa staðsett verkamennina sína kemur ræktunartímabil og þá þarftu að sækja þær gen til að búa plönturnar til. Genin er "búin" til með því að teningum er kastað. En hvað hver hlið á teningnum er nákvæmlega að framleiða fer eftir því hvort fiktað var í genaframleiðslunni fyrir tiltekið genamengi og því getur verið að það er lítið til af þeim genum sem þig vantar. 

S.s. mikið af samskiptum (e.interaction) á milli leikmanna. Þú getur valið um að fá að velja fyrst úr ákveðnu mengi, fá svo að vera fyrstur í næstu umferð og svo að lokum eru teningar valdir í leikmannaröð og því er stundum fátt um fína drætti fyrir þig ef þú passaðir þig ekki á því að komast framfyrir röðina.

Ég er ekkert rosalega mikið fyrir svona mikil samskipti milli leikmanna, en það getur þó verið gaman, sérstaklega í leik sem er ekki lengri en þetta (c.a. 90 mín). Spilið stendur greinilega undir þeim áhuga sem margir hafa sýnt því.

Gunni kom til mín á laugardaginn og fyrst drógum við fram Watergate, sem hafði verið á óskaspilalista Gunna í einhvern tíma.

Watergate er ósamhverft tveggja manna spil um Watergate hneykslið í Bandaríkjunum árin 1972 - 1974. Leikmenn spila annað hvort sem blaðamennirnir, sem eru að reyna að koma upp um Nixon eða Nixon sjálfur sem er að reyna að komast upp með allt saman.

Spilið er mjög ósamhvert, það eru engin spil í blaðamannastokkinum sem eru eins og í Nixon stokkinum. Þó er leikurinn frekar einfaldur. Í hverri um ferð, sem samanstendur af því að annar leikmaður gerir fimm sinnum og hinn fjórum sinnum, spila leikmenn niður einu spili. Það getur annað hvort verið notað til að færa áhrifamerkinguna, frumkvæðismerkinguna eða eina af þremur (eða fleiri) vísbendingum í átt til þín (eins konar reipitogskeppni) eða þú spilar því fyrir áhrifiin á spilinu. Venjulega eru spilin það sterk að þegar þú ert búinn að spila spilinu út þá þarftu að henda því út úr leiknum. 

Og spilin eru sterk. Stundum svo sterk að Gunna fannst þau "allt of sterk" og hann kvartaði mikið yfir því. Alveg þangað til að hann vann spilið ;-) En reyndar var staðan orðin þannig að ef hann hefði ekki unnið þá hefði ég unnið. 

Frábært tveggja manna spil með sterku söguþema. Mæli algjörlega með!

Ca einu sinni í mánuði hittist fólk úr Arkham Horror á Íslandi Facebook hópnum og spilar uppáhalds spilið okkar, Arkham Horror: The Card Game. Á sunnudaginn renndum við í Machinations Through Time sem er saga frá Arkham Nights. Bæði er hægt að spila hana sem 3x1-4 fjölspil eða bara sem einn hópur að fikta í þremur tímalínum.

Já, Machinations Through Time (eins og titillinn ber með sér) er um tímaferðalög. Við ferðumst frá fortíð í nútíð og til framtíðar og reynum að aðstoða vísindamenn við að finna upp tímaferðalög, því einhver er búinn að fikta í tímalínunni og allt er í steik!

Ég ætla svosem ekki að fara neitt nánar í söguna, hún er mjög dæmigerð fyrir Arkham Horror sögurnar, en upplifunin var, eins og ávalt á þessum dögum alveg frábær. Guðbrandur stendur sig vel í skipulagningunni og það er alltaf góð mæting. Ef þú hefur áhuga, skráðu þig í hópinn okkar á Facebook.

Það skemmdi svo ekki spilaupplifunina að við vorum að spila með spánýjum stálflögum sem ég hafði fengið frá Bretlandi og svo heklaði Hrefna María dóttir mín handa mér alveg geggjaðan flísa/teningapoka sem við notuðum til að draga uppúr.